Het avontuur in de brousse.

Zoals ik in het andere verhaal al vertelde ,gaan de dingen in Afrika niet zoals we ze hier gewoon zijn .
Als voorbeeld, in sector 3 was een auto in het midden van de straat in panne gevallen , de auto staat er nog steeds, zonder wielen,ruiten,deuren enz... gewoon de karkas van de pick-up ,die staat er nog en in plaats van dat op te ruimen of verder af te breken hebben ze gewoon er een soort van rond punt van gemaakt , ze rijden er gewoon rond ,da's Afrika ,
Een straat ginder kan je echt niet vergelijken met een straat hier, hieronder de foto van een straat daar 

maar om verder te gaan met men verhaal, we waren dus met de wagen midden in de brousse ,waar ze nog geen blanken hadden gezien met de wagen die we hadden geleend , een renault 21 ,destijds een ferme wagen , ik zeg wel destijds (hihihi) 

na het afwerken van onze waterput breken we op ,reden één ,wij moesten nog een tijdje rijden en wilden graag voor de donker thuis zijn en mits het om half zes nacht word ,moesten we dus op pad .

Nu denk je misschien ,om half zes is toch niet laat ,neen da's waar ,maar daar hebben ze geen schemer of valavond, daar gaat het van licht naar nacht ,alsof ze de lichtschakelaar omdraaien.

Dus wij op weg om zo snel mogelijk op (vrij) goede baan te rijden ,want zo midden in de brousse weet je nooit waar je moet rijden of waar je veilig rijd.

Op een gegeven moment deed de wagen nogal raar en ik zei nog ,links achter mij is er een raar geluid, we reden nog wat trager om te horen vanwaar het kwam,want die auto rammelde toch al langs alle kanten , wat bleek, links achter, platte band OMG en dat midden in de middle of nowhere .

Wat nu ..............

wij stappen uit , kofferbak open gedaan ,die vast is met een hangslotje , halen het reservewiel (dat net was geplakt) uit de kofferbak en gaan op zoek naar de krik , na wat zoeken vinden we een krik ,echter in twee delen ,daar kan je dus echt niets mee doen 

     Wat nu ...................

Ouseni die bij ons nog was zei doodkalm, JELKABEE  ,wat betekent ,geen probleem dat lossen we wel op , hij zei ik ga eens zien of ik wat kan vinden 

Na een tiental  minuten (terwijl wij stonden te wachten in de snikhete zon, zonder water ) kwam hij terug met een andere jongen van het nabijgelegen dorp en twee dikke takken, zo droog als wat ,waar ik direct op reageerde ,als dat maar goed komt !!!!

Ondertussen waren er al heel veel mensen toegekomen uit het dorp om te komen zien hoe die nasara's (blanken) in panne stonden met die wagen , zelfs de mensen uit het dorp vanwaar we kwamen, hoe ze daar zo snel toegekomen zijn ,snap ik nu nog steeds niet ,'k heb nochtans geen tamtam gehoord .

Afin, die droge takken dus , de kortste werd onder de wagen geschoven ,de langst werd gebruikt als hefboom en Ouseni maar heffen ,wat een kracht heeft die man zeg ,onvoorstelbaar en ineens ging het vlug ,de takken kraakten en ik hield men hart vast dat ze niet zouden doorbreken , wiel eraf ,wiel erop , takken opzij gelegd en we konden weer vertrekken ,met een groot applaus voor Ouseni en de onbekende helper uit de brousse 

hieronder een paar sfeerbeelden van dat moment 

en de omgeving waar we stonden 

ergens midden in de brousse 

We zijn uiteindelijk veilig thuis gekomen én nog voor de donker , want ongewild speelt het toch door je hoofd, stel je voor dat die tak brak op het moment er geen band onder staat, de as van het wiel kan breken en dan ben je verder van huis af .Maar zoals zij het zeggen JELKABEE ,er is helemaal geen probleem ,maar toch kan ik niet nalaten om te zeggen, gelukkig is het goed afgelopen (oef) 

Dat je van avonturen honger krijgt is ook geen fabeltje , die avond bij thuis komst ,zijn we direkt gaan douchen en drinken, want onze waterparameter stond echt wel laag (hahaha) 

weet dat je in afrika nooit mag vertrekken zonder een fles water 

de avond is gevallen en we krijgen nog bezoek van valentin die ook ginder was ,of anders gezegd Nandjala is het dorp war Valentin van afkomstig is en hij wist natuurlijk al het hele verhaal van de panne ,van de autokrik en weer heb ik geen tamtam gehoord .

Plotseling stak ik men neusje omhoog, wat rook het ineens lekker, het water liep me in de mond 

en ik hoopte dat Maria (onze gastvrouw) ons snel aan tafel zou roepen, het werd echter nog 21u eer we werden geroepen ,ik die dacht dat we een goede schotel zouden hebben gekregen was een beetje teleurgesteld , als avondeten, was er, sperziebonen met stokbrood 

geen aardappelen,geen vlees ,niks erbij en ik had zo'n honger 

nog nooit hebben sperziebonen in een stokbrood me zo goed gesmaakt als die avond .

tegen 22u hebben we ons ten ruste gelegd omdat morgenvroeg om half 5 het licht weer aangaat en iets later dus ook onze dag begint.

mijn slaapplaats

word vervolgd ....