Mijn kleine meisje uit Burkina Faso

Het verhaal van mijn kleine meisje in Burkina Faso.
Het begon allemaal in 2001 toen ik werd gevraagd om meter te worden van een klein weesje, ze werd te vondeling gelegd onder een brug toen ze amper 1 week oud was, de kinderen die haar hebben gevonden hebben haar mee huiswaarts genomen waar ze werd opgevangen.
Het was een mondje meer in een familie waar er toen al 20 kindjes rondliepen.Armoede is daar troef ,maar hun hart zeer groot en zo'n klein hummeltje aan zijn/haar lot overlaten kan je echt niet doen .
De mensen van onze vereniging (die ze zelf hebben opgericht) en die toevallig vrienden van ons zijn spraken me aan om meter te worden .Natuurlijk wou ik dat , graag zelfs .
Wat houd het meterschap in , steun geven voor het kind, zorgen dat het naar school kan en af en toe een brief schrijven . Dus sinds 2001 ben ik de trotse meter van haar , ze noemt Aida en ze is op 9 mei 12 geworden, die datum hebben we samen met de familieraad overlegd en haar toegekend . 
De briefwisseling tussen hun en mij is zeer goed , zo'n vijftal brieven per jaar en steeds blij wat nieuws te lezen , sinds Aida naar school gaat moet ze van mij ook enkele woordjes schrijven, de lange brief schrijft haar oudere pleegbroer , Hamidou .
 2001

2002
2004
2005

2005
hier heeft ze haar pakje vast dat ik had opgestuurd 
ik had zeer toevallig een negerpopje gevonden , ze heeft er maanden mee rondgelopen en niemand mocht ermee spelen , hoewel ze al haar andere dingen die ik opstuur wel deelt 
2006
2007
haar eerste fiets die ik haar heb gekocht ,om naar school te gaan zodat ze tijdig kon thuis zijn voor het donker werd zodat ze haar huistaak nog kon maken 
ze zat het eerste jaar met 128 leerlingen in de klas en is uitgekomen als 37ste, helemaal niet slecht als je het mij vraagt 
2008
kleine meisjes worden groot (zucht.......)
2009

nu is het 2010 en ik ben daar bij haar, hieronder bij deze foto hoort een anekdote 
zij kreeg een nieuw kleedje voor de komst van meter en ik heb me daar een broek laten maken 
wat blijkt nu, we hebben allebei hetzelfde stofje gekozen zonder het van elkaar te weten 
hoe gaaf is dat toch 

de foto hierboven is in hun woning ,alhoewel dat een groot woord is voor 4 muren met wat platen op 
ik heb de nacht daar doorgebracht ,alleen moest ik op de grond slapen, ze hadden helemaal geen matras ,laat staan een bed, ik heb toen snel een matras gaan kopen 
mama awa heeft nog nachten moeilijk geslapen want zij had in haar 55 jaar nog nooit op een matras geslapen ,nu zullen ze het wel gewoon zijn hoop ik zo 


hierboven het afscheid , men reis was uit , snel nog wat gaan drinken op een terrasje , Aida mocht mee naar de vlieghaven om de vliegtuigen te zien aankomen en vertrekken, wat heeft ze genoten 
de foto hieronder is de eerste foto van toen ik bij haar thuis aankwam , ze zaten allemaal te wachten op de "nasara" (dwz, blanke) 
we hebben liedjes gezongen (ze spreken frans) en ik enkele woordjes Burkinabees geleerd 

2010

 mama Awa, de pleegmoeder

2011

dit is (voorlopig) de laatste foto die ik heb van ons meisje ,het word echt al een jonge dame 
zo snel dat het gaat toch 
foto's van 2012 worden mij nog toegestuurd ,dus die zal ik hier zeker ook komen plaatsen 
het is een kwestie van regelmatig eens te komen kijken as je ze wil zien opgroeien 

normaal gezien ging ik dit jaar terug naar ginder , maar door een zeer grote tegenslag gaat de reis niet door 
ik moet mijn brief nog schrijven om het haar mee te delen , ze kijkt er zo naar uit 
maar voorlopig vind ik de woorden nog niet ,hoe leg je het uit aan een kind ,die de wereld van hier niet kent 
ach ze is misschien door haar leven ginder wel slimmer dan ik denk ,ik zie wel eerdaags moet de brief toch vertrekken 

dit was zo'n beetje het verhaal van ons meisje 
heb je vragen aarzel niet om ze te stellen ik beantwoord ze met heel veel plezier 

de haakwerkjes en andere dingen die ik maak en verkoop zijn dus voor haar , ik bedoel , de centjes van wat ik verkoop gaan in haar spaarpotje en met elke brief gaan er centjes mee , uiteraard in hun geld ,de CFA ,want op onze euro's moeten ze betalen om te wisselen en omdat elk centiempje telt daar ,stuur ik hun geld op ,aangetekend zodat het altijd aankomt .

ps, dit wil ik jullie nog vertellen , je hebt gelezen dat ik bij haar heb geslapen, dat was de dag van mijn verjaardag en toen ik s'morgens buitenkwam had Aidake alle kindjes verzameld op de grote steen en zongen ze het liedje ,"gelukkige verjaardag" en dan een dikke "hip hip hoera " en "bravo" 
de tranen liepen met tuiten over mijn wangen ,dat kunnen jullie je wel voorstellen 
het was mijn mooiste verjaardag ooit .










5 opmerkingen:

  1. Heel mooi Vivke!
    Je bent een lieverdje <3
    Gr. Wilma

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ondanks dat ik het hele verhaal al ken, grijpt het me toch erg aan weer..
    Goed van je om dit te plaatsen op je blog. Waarom maak je er geen pagina naast met daarop je werkstukjes die te koop zijn?
    Liefs!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Fantastisch om te lezen, echt om kippenvel van te krijgen.

    BeantwoordenVerwijderen