Het begon allemaal in 2001 toen ik werd gevraagd om meter te worden van een klein weesje, ze werd te vondeling gelegd onder een brug toen ze amper 1 week oud was, de kinderen die haar hebben gevonden hebben haar mee huiswaarts genomen waar ze werd opgevangen.
Het was een mondje meer in een familie waar er toen al 20 kindjes rondliepen.Armoede is daar troef ,maar hun hart zeer groot en zo'n klein hummeltje aan zijn/haar lot overlaten kan je echt niet doen .
De mensen van onze vereniging (die ze zelf hebben opgericht) en die toevallig vrienden van ons zijn spraken me aan om meter te worden .Natuurlijk wou ik dat , graag zelfs .
Wat houd het meterschap in , steun geven voor het kind, zorgen dat het naar school kan en af en toe een brief schrijven . Dus sinds 2001 ben ik de trotse meter van haar , ze noemt Aida en ze is op 9 mei 12 geworden, die datum hebben we samen met de familieraad overlegd en haar toegekend .
De briefwisseling tussen hun en mij is zeer goed , zo'n vijftal brieven per jaar en steeds blij wat nieuws te lezen , sinds Aida naar school gaat moet ze van mij ook enkele woordjes schrijven, de lange brief schrijft haar oudere pleegbroer , Hamidou .
hier heeft ze haar pakje vast dat ik had opgestuurd
ik had zeer toevallig een negerpopje gevonden , ze heeft er maanden mee rondgelopen en niemand mocht ermee spelen , hoewel ze al haar andere dingen die ik opstuur wel deelt
haar eerste fiets die ik haar heb gekocht ,om naar school te gaan zodat ze tijdig kon thuis zijn voor het donker werd zodat ze haar huistaak nog kon maken
ze zat het eerste jaar met 128 leerlingen in de klas en is uitgekomen als 37ste, helemaal niet slecht als je het mij vraagt
kleine meisjes worden groot (zucht.......)
nu is het 2010 en ik ben daar bij haar, hieronder bij deze foto hoort een anekdote
zij kreeg een nieuw kleedje voor de komst van meter en ik heb me daar een broek laten maken
wat blijkt nu, we hebben allebei hetzelfde stofje gekozen zonder het van elkaar te weten
hoe gaaf is dat toch
de foto hierboven is in hun woning ,alhoewel dat een groot woord is voor 4 muren met wat platen op
ik heb de nacht daar doorgebracht ,alleen moest ik op de grond slapen, ze hadden helemaal geen matras ,laat staan een bed, ik heb toen snel een matras gaan kopen
mama awa heeft nog nachten moeilijk geslapen want zij had in haar 55 jaar nog nooit op een matras geslapen ,nu zullen ze het wel gewoon zijn hoop ik zo
hierboven het afscheid , men reis was uit , snel nog wat gaan drinken op een terrasje , Aida mocht mee naar de vlieghaven om de vliegtuigen te zien aankomen en vertrekken, wat heeft ze genoten
de foto hieronder is de eerste foto van toen ik bij haar thuis aankwam , ze zaten allemaal te wachten op de "nasara" (dwz, blanke)
we hebben liedjes gezongen (ze spreken frans) en ik enkele woordjes Burkinabees geleerd
dit is (voorlopig) de laatste foto die ik heb van ons meisje ,het word echt al een jonge dame
zo snel dat het gaat toch
foto's van 2012 worden mij nog toegestuurd ,dus die zal ik hier zeker ook komen plaatsen
het is een kwestie van regelmatig eens te komen kijken as je ze wil zien opgroeien
normaal gezien ging ik dit jaar terug naar ginder , maar door een zeer grote tegenslag gaat de reis niet door
ik moet mijn brief nog schrijven om het haar mee te delen , ze kijkt er zo naar uit
maar voorlopig vind ik de woorden nog niet ,hoe leg je het uit aan een kind ,die de wereld van hier niet kent
ach ze is misschien door haar leven ginder wel slimmer dan ik denk ,ik zie wel eerdaags moet de brief toch vertrekken
dit was zo'n beetje het verhaal van ons meisje
heb je vragen aarzel niet om ze te stellen ik beantwoord ze met heel veel plezier
de haakwerkjes en andere dingen die ik maak en verkoop zijn dus voor haar , ik bedoel , de centjes van wat ik verkoop gaan in haar spaarpotje en met elke brief gaan er centjes mee , uiteraard in hun geld ,de CFA ,want op onze euro's moeten ze betalen om te wisselen en omdat elk centiempje telt daar ,stuur ik hun geld op ,aangetekend zodat het altijd aankomt .
ps, dit wil ik jullie nog vertellen , je hebt gelezen dat ik bij haar heb geslapen, dat was de dag van mijn verjaardag en toen ik s'morgens buitenkwam had Aidake alle kindjes verzameld op de grote steen en zongen ze het liedje ,"gelukkige verjaardag" en dan een dikke "hip hip hoera " en "bravo"
de tranen liepen met tuiten over mijn wangen ,dat kunnen jullie je wel voorstellen
het was mijn mooiste verjaardag ooit .
Heel mooi Vivke!
BeantwoordenVerwijderenJe bent een lieverdje <3
Gr. Wilma
Ondanks dat ik het hele verhaal al ken, grijpt het me toch erg aan weer..
BeantwoordenVerwijderenGoed van je om dit te plaatsen op je blog. Waarom maak je er geen pagina naast met daarop je werkstukjes die te koop zijn?
Liefs!
goeie tip thx lieverdje xxx
VerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenFantastisch om te lezen, echt om kippenvel van te krijgen.
BeantwoordenVerwijderen